Ο κορυφαίος δημοσιογράφος και sportcaster, Βαγγέλης Ιωάννου μίλησε στο thrilemou.gr.
-Πώς είδες τη φετινή Ευρωλίγκα;
“Αν εξαιρέσουμε 2-3 ομάδες οι οποίες λόγω προϋπολογισμού ξεχώρισαν, όλες οι υπόλοιπες έβραζαν στο ίδιο καζάνι, κάτι που αποτυπώθηκε στη βαθμολογία. Το επίπεδο του μπάσκετ δεν ήταν αυτό που θέλαμε. Ο κορονοϊός δημιούργησε προβλήματα στις ομάδες σε επίπεδο προετοιμασίας”.
-Πώς κρίνεις την παρουσία του Ολυμπιακού στη φετινή διοργάνωση;
“Ήταν καλή ομάδα, με προοπτική, αλλά και ταβάνι. Ξεκίνησε με στόχο την 8άδα αλλά ήρθαν απρόσμενες ήττες όπως με τη Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ και την Μπασκόνια. Βασικά αύτες οι δυο απώλειες του κόστισαν ουσιαστικά την πρόκριση. Προσωπικά περίμενα τον Ολυμπιακό στην 6άδα ή έστω στην 8άδα.”
-Ποια η άποψή σου για το ρόστερ του Ολυμπιακού;
“Λόγω της περίεργης χρονιάς, δεν είδα διάθεση αλλαγών στο ρόστερ. Για μένα ο Ολυμπιακός ήθελε έναν ακόμα γκαρντ όπως είχε παλιά τον Χάκετ ή τον Λο, που να παίζει καλή άμυνα στον παίκτη που έχει την μπάλα και να δημιουργεί για τους υπόλοιπους. Κι έναν ψηλό επιπέδου Ευρωλίγκας, καθώς ο Έλις δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ο Ολυμπιακός πήρε πολλά από την εντυπωσιακή βελτίωση του Βεζένκοφ, από τα ποιοτικά λεπτά του Σπανούλη και φυσικά από τον Πρίντεζη. Ο αρχηγός και ο υπαρχηγός δεν μπορούσαν να παίξουν με την ίδια συνέπεια που το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Ο Σλούκας άλλαξε επίπεδο τον Ολυμπιακό, είναι στα 4-5 περισσότερα κορυφαία γκαρντ της Ευρωλίγκας, αλλά δεν είχε βοήθειες και κουραζόταν με αποτέλεσμα να μη βγάζει την αδιαμφισβήτηση ποιότητα που έχει. Ήρθε και ο τραυματισμός του Παπανικολάου και ο Ολυμπιακός αδυνάτισε στην άμυνα, γιατί ο Κώστας είναι πολυεργαλείο.”
-Τι είδους σέντερ έλειπε από τον Ολυμπιακό;
“Ένας ψηλός 7 footer όπως λέγεται, τύπου Μιλουτίνοφ. Under sized ψηλό είχε, τον Χασάν Μάρτιν. Από τη στιγμή που έφυγε ο Μιλουτίνοφ, θα ήθελα να δω στον Ολυμπιακό έναν παίκτη με παρόμοια χαρακτηριστικά που να κάνει πάνω-κάτω τις ίδιες δουλειές στο παρκέ. Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες επιλογές στην Ευρώπη. Η αναζήτηση λοιπόν έπρεπε να γίνει για παίκτες που στην αρχή της σεζόν δεν είχαν βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Μπορεί να έβρισκε τέτοιον παίκτη και σε 2-3 μήνες να έφευγε για το ΝΒΑ, αλλά και πάλι ο Ολυμπιακός θα είχε κάνει τη δουλειά του. Θα είχε πάρει τις νίκες που χρειαζόταν και θα έβλεπε πώς θα κάλυπτε το κενό που προέκυπτε. Είχα αναφέρει κάποια στιγμή την περίπτωση του Ντόντα Χολ, ενός ΝΒΑer με παιχνίδι πάνω από το στεφάνι, καλού στα μπλοκ, το πικ εν ρολ και τα ριμπάουντ, χωρίς το καλό σουτ από μέση απόσταση.”
-Δώσε μας λίγο το κλίμα από το Final-4 της Κωνσταντινούπολης, με δεδομένο ότι έζησες τα γεγονότα από την πρώτη γραμμή.
“Κατ’αρχάς είναι η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μπάσκετ. Νίκησε ο Δαυίδ τον Γολιάθ. Ο Ολυμπιακός με μπάτζετ 12 εκ.ευρώ νίκησε την ΤΣΣΚΑ των 40, το αποκορύφωμα μιας σεζόν που χαρακτηρίστηκε από υπερβάσεις. Όλοι στην αρχή της σεζόν στοιχημάτιζαν ότι η ΤΣΣΚΑ θα έπαιρνε σίγουρα την Ευρωλίγκα. Θυμάμαι να μεταδίδω μαζί με τον Γιώργο Λημνιάτη και στο σχόλιο να είναι ο Ηλίας Ζούρος. Από τις αντιδράσεις των συναδέλφων άλλων χωρών κατάλαβα στο ημίχρονο, αλλά κυρίως στο τέλος της γ’περιόδου όταν η ΤΣΣΚΑ πήρε τη μεγάλη διαφορά, είχαν ξεγράψει τον Ολυμπιακό. Ακόμα κι όταν ο Ολυμπιακός ήταν στο -19, υπήρχε μόνο θετική ενέργεια.”
-Κόστισε στον Ολυμπιακό και στην Α1 η απόφασή του να αποσυρθεί από το πρωτάθλημα;
“Αυτονόητο είναι το πόσο κόστισε στο πρωτάθλημα το μέχρι τέλους του Ολυμπιακού. ‘Εχασε την αίγλη του, τη λάμψη του. Προσωπικά δεν ήμουν υπέρ της απόφασης του Ολυμπιακού. Όταν θες να αλλάξεις κάτι, μένεις και το αλλάζεις. Η εξέλιξη όμως δικαίωσε τον Ολυμπιακό σε διοικητικό επίπεδο. Σε αγωνιστικό επίπεδο κόστισε. Με ένα ματς την εβδομάδα, η ομάδα δεν μπορούσε να βρει ρυθμό.”
-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία;
“Το 1991 ήμουν φοιτητής στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης και άρχισα να δουλεύω σε τοπικά Μέσα. Σχολή το πρωί, εφημερίδα και Αλεξάνδρειο το απόγευμα για να δούμε προπονήσεις Άρη και ΠΑΟΚ. Ξεκίνησε ως χόμπι, αλλά μου μπήκε το μικρόβιο και το έκανα επάγγελμα. Το μπάσκετ τότε ήταν σε άνθιση και οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι ήταν περιζήτητοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω ασχοληθεί και με ρεπορτάζ άλλων αθλημάτων. Μου αρέσει πολύ το πόλο, παρακολουθώ στίβο, αλλά δεν μπορώ να περιγράψω.”
-Περίμενες ότι θα φτάσεις ποτέ να είσαι ο κορυφαίος στο είδος σου;
“Κανένας δεν το πιστεύει αυτό όταν ξεκινάει. Δεν ξέρω αν είμαι ο κορυφαίος όλων. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν περιγράφω προσπαθώ να δίνω μια ζωντάνια, όπως το ζω εγώ να το μεταδίδω στον τηλεθεατή. Πάντα προσπαθώ να εξελίσσομαι. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι βλέπω τα νέα παιδιά να προσπαθούν να αντιγράψουν κι όχι να το κάνουν με το δικό τους τρόπο. Αν είσαι ο εαυτός σου στη δουλειά αυτή, είναι κάτι που αρέσει στον κόσμο”.
-Πώς εμπνεύστηκες τα ευφάνταστα παρατσούκλια για τους παίκτες;
“Στον Σλούκα είχα αδυναμία από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Τη σεζόν 2011-2012 ο Σλούκας ανέβασε την ταχύτητά του, βελτίωσε την εκτέλεση και υπήρχαν ματς που έπαιρνε το σουτ στη λήξη του χρόνου και το έβαζε. Επίσης δε φοβόταν να πασάρει την κρίσιμη ώρα. Κι επειδή το όνομα ταίριαζε με τον Λούκι Λουκ που πυροβολούσε πιο γρήγορα από τη σκιά του, ήρθε αμέσως αυθόρμητα το Σλούκι Λουκ. Τον Πρίντεζη τον έλεγα στην αρχή Air Πρίντε ή ελληνική αστραπή ή αέρινο. Εκείνο το βράδυ κόντρα στην Μπαρτσελόνα ήταν του Αγίου Γεωργίου. Βάζει το τρίποντο πρόκρισης στο Final-4 σε ματς με 15οοο κόσμο και κάπως έτσι βγήκε το Άγιος Γεώργιος Πρίντεζης. Πάμε τώρα στον Λοτζέσκι. Οι Αμερικανοί από το κολλέγιο ακόμα τον έλεγαν velvet hammer και απλά το μετέφρασα στα ελληνικά και τον είπα βελούδινο σφυρί. Το Kill Bill το είχε πει πρώτη φορά ο συνάδελφος Κώστας Σωτηρίου όταν ο Σπανούλης έπαιζε στο Μαρούσι. Μου άρεσε και του είπα ότι θα το καθιερώσω, όπως κι έγινε. Δεν είναι εύκολο πάντως να βγάζεις παρατσούκλια σε έναν παίκτη. Πρέπει να σου βγει αυθόρμητα με βάση τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του, να είναι του στυλ σου και να αρέσει στον ίδιο τον παίκτη.”
