Πόσο ίδιος ή διαφορετικός είναι ο μπασκετικός Ολυμπιακός σε σχέση με πέρσι;
Γράφει ο Wolverine
Με μία πρώτη μάτια θα πει κάποιος ότι οι διάφορες της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα με την περσινή ομάδα είναι μεγάλες, ίσως και χαώδεις για αυτούς που από φύση τους είναι ανυπόμονοι.
Σε αυτό μπορεί να συνηγορήσουν και οι μέχρι τώρα εμφανίσεις της ομάδας, κυρίως στην πάρα πολύ δύσκολη για άλλη μία χρονιά διοργάνωση της Ευρωλίγκας.
Πέρυσι τέτοια εποχή θα σκεφτεί κάποιος ότι η ομάδα είχε περάσει ήδη νικηφόρα από την Ισπανία κερδίζοντας και τις τρεις μεγάλες ομάδες της Ιβηρικής (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια), κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ τα προηγούμενα χρονιά έκτος έδρας και μάλιστα σε συνεχόμενα ματς.
Ένα επίτευγμα που ήρθε με πολύ κάλο μπάσκετ, οργανωμένο μπάσκετ και τέλειους αυτοματισμούς μέσα στο παρκέ. Τόσο τέλειους που για την εποχή, μιας και η διοργάνωση μόλις είχε ξεκινήσει, σε πάρα πολλούς προκάλεσε προβληματισμό ότι ίσως η ομάδα έχει φορμαριστεί νωρίς και δε θα αντέξει μέχρι το τέλος.
Ευτυχώς η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά. Ο Θρύλος έφτασε στο Final-4 πρώτος στη βαθμολογία, χάνοντας την κούπα για ένα σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Eκείνη η ομάδα λοιπόν, καθ’ολη τη διάρκεια της χρονιάς και από την προετοιμασία της ακόμα, θες από τύχη, θες από την καλή διαχείριση των παικτών από τον Γιώργο Μπαρτζώκα και το επιτελείο του, έφτασε μέχρι το τέρμα χωρίς τραυματισμούς κάνοντας μία σχεδόν τέλεια χρονιά.
Στο τότε ρόστερ μάλιστα υπήρχαν δυο παίκτες: ο Κώστας Σλούκας και φυσικά ο μεγάλος Σάσα Βεζένκοφ.
Στη φετινή λοιπόν ομάδα του Γιώργου Μπαρτζωκα η φιλοσοφία είναι ίδια. Ένα ρόστερ οικογένεια, μία καλοκουρδισμένη μηχανή με γρανάζια-παίκτες που θα δουλεύουν στο παρκέ ο ένας για τον άλλον. Η διάφορα μία…
Οι πόντοι του Σάσα δεν υπάρχουν πλέον, όπως και αυτοί του Κώστα Σλούκα. Έπρεπε λοιπόν ο προπονητής να κουρδίσει τη μηχανή διαφορετικά, με διαφορετικούς παίκτες μέσω μεταγραφών και με διαφορετικά συστήματα πλέον βάση των νέων δεδομένων.
Όποιος φυσικά γνωρίζει από μπάσκετ, καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλα τα συστήματα για όλους τους παίκτες, όπως δεν είναι όλα τα γρανάζια για όλες τις μηχανές.
Η απώλεια ειδικά του Βεζένκοφ αναγκάζει το φετινό Ολυμπιακό να βρει νέους τρόπους να παίξει. Η ομάδα έχει πλέον -ή προσπαθεί να βρει- έναν πιο ισορροπημένο χαρακτήρα, με περισσοτέρους παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν και να σκοράρουν. Ωστόσο, χρειάζεται χρόνος για να βρει την ισορροπία της και να συνηθίσει τους νέους ρόλους των παικτών της.
Είναι σαφές λοιπόν ότι πρόκειται για μία καινούργια ομάδα και μάλιστα εν μέσω πολλών τραυματισμών και μεγάλης κούρασης πρωτοκλασατων παικτών της λόγω του παγκοσμίου κυπέλλου του καλοκαιριού. Αν σκεφτούμε ότι ακόμα και μέχρι πριν λίγες μέρες η ομάδα απέκτησε δυο καινούργιους παίκτες ,τον Φίλιπ Πετρούσεφ και τον Ναζ Μήτρου Λονγκ, καταλαβαίνει κάποιος ότι χρειάζεται χρόνος και υπομονή.
Τα γρανάζια της μηχανής αντικαταστάθηκαν επάξια και με το παραπάνω, το μονό που απομένει είναι να δουλέψουν όλα μαζί .
Συμπέρασμα… Οι διάφορες της περσινής ομάδας με τη φετινή, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι μία και μοναδική.
Η περσινή ομάδα ήταν μία πιο έτοιμη ομάδα στην αρχή της χρονιάς, που δε χρειάστηκε πολύ χρόνο για να ρολάρει γιατί πολύ άπλα δεν αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών στην προετοιμασία. Η φετινή ομάδα είναι το ίδιο δυνατή, το ίδιο ομάδα αλλά δεν έχει ρολάρει ακόμα λόγω των αλλαγών και των ατυχιών στο επιθυμητό βαθμό που όλοι θέλουμε .
Η φιλοσοφία είναι ίδια όπως είπαμε και πιο πάνω. Και πως να αλλάξει άλλωστε όταν στο τιμόνι κάθεται ένας άνθρωπος που όχι άδικα των αποκαλούν σκακιστή. Σε αυτήν την ομάδα λοιπόν θα πρέπει να δώσουμε χρόνο και φυσικά στον εαυτό μας να δώσουμε υπομονή.
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!!
