Αυτή η ομάδα, αυτός ο προπονητής αξίζουν να αποθεωθούν, αλλά αυτό δε συμβαίνει.
Κατανοώ τα πάντα. Ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ, ότι πολύς κόσμος δεν ξέρει μπάσκετ, ότι κάποιοι έχουν συμπάθειες και αντιπάθειες. Όλα όμως θέλουν κι ένα μέτρο. Δε γίνεται ο Ολυμπιακός να είναι πρώτος στη βαθμολογία, χωρίς μάλιστα να έχει πιάσει το πικ του σε απόδοση (πλην Μπάγερν), να έχει από κάτω τον Παναθηναϊκό και η κοινή γνώμη ή οι δημοσιογράφοι να φέρονται λες και είναι το αντίθετο.
Ο Γιαννακόπουλος κάνει μεγάλη φασαρία με όσα γραφικά βγαίνει και λέει συχνά πυκνά στα social και πολλά “αντικειμενικά” Μέσα “αναγκάζονται” να αποθεώσουν τον Παναθηναϊκό (και τον Ναν βεβαίως βεβαίως) ακόμα και για ψύλλου πήδημα. Το κακό είναι ότι τσιμπάνε και ορισμένοι Ολυμπιακοί και παίζουν το παιχνίδι του DPG..
Οι Αγγελόπουλοι που είναι χαμηλών τόνων, που είναι άνθρωποι με ήθος, που ανέβασαν το μπάτζετ, που έκαναν χορηγία 100.000 ευρώ στην Εθνική μπάσκετ με αμαξίδια ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ, φυσικά δεν απολαμβάνουν ούτε την αποθέωση που τους αξίζει από τον κόσμο του Ολυμπιακού, ούτε διαβάζουμε πύρινα άρθρα με κάθε ευκαιρία. Δύο μέτρα και δύο σταθμά…
Και φυσικά ήμουν σίγουρος χθες, πριν τελειώσει το ματς, ότι ο Θρύλος του Μπαρτζώκα (ναι αυτού που βρίζει) που έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει, που έσπασε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, που έδειξε τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας, που έριξε 40άρα στους Γερμανούς χωρίς Φουρνιέ και Παπανικολάου, που είχε τον Σάσα των 45 πόντων, δε θα αποθεωθούν όπως γίνεται όταν ο Παναθηναϊκός κάνει το 1/100 από αυτά σε κάποιον αγώνα.
Δεν πειράζει όμως. Εμείς που ζήσαμε στο πετσί μας τον Ολυμπιακό των 1000 ατόμων στο ΣΕΦ επί Κόκκαλη με κάτι απίθανους τύπους να φοράνε την ερυθρόλευκη είμαστε πάντα περήφανοι και δίπλα στην ομάδα ό,τι κι αν γίνει. Ασκούμε κριτική όπου πρέπει, αποθεώνουμε όταν πρέπει και είμαστε πάντα δίπλα.
Και συγκινούμαστε βλέποντας τα σημαιάκια να ανεμίζουν σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ. Και νιώθουμε ευλογημένοι που έχουμε αυτόν τον προπονητή και ένα ρόστερ με παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Και ονειρευόμαστε όλες τις κούπες να πιάσουν λιμάνι στο τέλος της διαδρομής που κρίνονται όλα.
Και αν δε γίνει αυτό…
