Ο Μπαρτζώκας δεν απολαμβάνει της αναγνώρισης στο βαθμό που του αξίζει.

Έχει ψηφιστεί δύο φορές καλύτερος προπονητής στην Ευρωλίγκα, έχει κάνει πράγματα και θαύματα στον Ολυμπιακό, αλλά μερίδα του κόσμου της ομάδας δεν είναι δίκαιη μαζί του. Φέρεται λες και τον περιμένει στη γωνία σε μια κακή ήττα για μια λάθος απόφαση, για μια λάθος αλλαγή, ακόμα και για τα “επουράνια” που επικαλείται πάνω στο θυμό του.

Και δε μιλάμε για κριτική, αλλά για ισοπέδωση Μπαρτζώκα σα να είναι οπαδοί άλλων ομάδων. Όταν όμως παίρνει μεγάλες νίκες, όταν παλεύει κόντρα σε θεούς και δαίμονες με τραυματισμούς, ντεφορμαρίσματα παικτών και εχθρικές διαιτησίες υπάρχει απλά μια χλιαρή αποθέωση.

Ενώ οι νίκες αυτές με οποιονδήποτε άλλον προπονητή θα ήταν σίγουρες ήττες. Βγάζει ο Μπαρτζώκας λαγούς από τα καπέλα στο Μιλάνο παίζοντας με έναν σέντερ, κάνει μαεστρικό κοουτσάρισμα παίζοντας με 8 μόλις ετοιμοπόλεμους παίκτες και για κάποιους η φάση είναι “ε εντάξει μωρέ την Αρμάνι νικήσαμε”.

Αν όμως έχανε θα ήταν λίγος και με τέτοιο ρόστερ δεν μπορεί να νικήσει ομαδούλες της σειράς, άρα ξεχνάμε το Final-4. Προσωπικά τον Μπαρτζώκα τον αγαπώ και τον στηρίζω μέχρι τέλους με όλα τα καλά και όλα τα κακά του. Το έχει κερδίσει όχι μόνο επειδή είναι άρρωστος Ολυμπιακός, αλλά κυρίως επειδή είναι προπονητάρα.

Το ίδιο ακριβώς δηλαδή που ισχύει και με τον Μεντιλίμπαρ. Που πολλοί ομοϊδεάτες μου έχουν το θράσος και του ασκούν ισοπεδωτική κριτική ενώ μας έχει φέρει ευρωπαϊκό…

Ό,τι κι αν γίνει φέτος, όπου και να φτάσει ο ποδοσφαιρικός και ο μπασκετικός Ολυμπιακός, το μόνο σίγουρο είναι ότι στηρίζω με τα όλα τους προπονητές μας. Και για όσους μας ξέρετε, το Thrilemou.gr είμαστε ασπίδα για το καλό της ομάδας με όλους τους τρόπους…