Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες η σημερινή, μεγάλη νίκη.

Αφιερωμένη…σε όσους εντός Ολυμπιακού τόλμησαν να μηδενίσουν αυτή την ομάδα.

Αφιερωμένη…σε όσους έπιασαν στο στόμα τους τον Μπαρτζώκα.

Αφιερωμένη…σε όσους ένιωσαν φόβο το καλοκαίρι αλλά και μέσα στη σεζόν για τα ματς με τον Παναθηναϊκό.

Αφιερωμένη…σε όσους γύρισαν την πλάτη στην ομάδα στα δύσκολα.

Αφιερωμένη…στους περισσότερους οι οποίοι έμειναν φρουροί του Θρύλου κόντρα σε όλους και σε όλα.

Αφιερωμένη…στους Θρυλικούς μάγκες Αγγελόπουλους και το πάντοτε επιτυχημένο μοντέλο τους.

Αφιερωμένη…στα λιοντάρια εντός αποδυτηρίων που δε λύγισαν με τίποτα και ποτέ μέσα στη σεζόν.

Αφιερωμένη…στους “ειδικούς” του μπάσκετ και τους ψευτοαναλυτές που δεν ξέρουν καν τι χρώμα έχει η μπάλα του μπάσκετ.

Και βέβαια…

Αφιερωμένη…στον Αταμάν που όλη τη σεζόν έβγαζε με κάθε ευκαιρία γλώσσα και αλαζονεία απέναντι στον Θρύλο του Μπαρτζώκα.

Αφιερωμένη…στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που διέλυσε με μεταγραφές και δηλώσεις τον Ολυμπιακό.

Και κλείνοντας θα ρωτήσω: Ποιος έχει το στομάχι (να το πω κόσμια) να πετάξει εκτός Final-4 τον μαγικό Θρύλο του Μπαρτζώκα; Ποιος έχει το ειδικό βάρος να τον νικήσει 3 φορές στα play off;

Εγώ λέω κανένας, με εξαίρεση τη Ρεάλ την οποία δε θα πετύχουμε στα σταυρώματα εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.