Ο Στέλιος Κούλης γράφει για τη χθεσινή βραδιά της απονομής του 46ου.

Για 46η φορά η κούπα του πρωταθλητή έπιασε λιμάνι.

Πρώτα απ’όλα ήθελα να δω τι ενδεκάδα θα κατεβάσει ο Μαρτίνς. Ήθελα να δω βασικούς, γιατί πάντα ένας αγώνας με τον ΠΑΟΚ είναι πάντα ένας αγώνας με τον ΠΑΟΚ και θέλω πάντα νίκη, ιδανικά με πολλά γκολ. Βλέπω λοιπόν ότι και όλα τα βαριά χαρτιά έβαλε και το 3-4-3 που ταιριάζει στην ομάδα επανέφερε. Είδα την ομάδα να μπαίνει δυνατά, να παίρνει τον έλεγχο του αγώνα και να περιορίζει τον ΠΑΟΚ σε παθητικό ρόλο.

Έρχεται σχετικά νωρίς το 1-0, ο ΠΑΟΚ στα σχοινιά. Δυστυχώς όμως στην επανάληψη σηκώσαμε το πόδι από το γκάζι και το ματς έληξε με τιμητικό για τον ΠΑΟΚ σκορ. Οφείλω βέβαια να πω και ένα μπράβο στον Μαρτίνς και τους παίκτες που παρουσιάστηκαν απόλυτα συγκεντρωμένοι στον αγώνα και δεν εμφάνισαν χαλαρή διάθεση λόγω της απονομής που θα ακολουθούσε. Δεν είναι εύκολο! Κι ένα εξτρά μπράβο στον κόουτς που δεν έκανε rotation εν όψει τελικού κυπέλλου.

Μετά το τελευταίο σφύριγμα, ακολούθησε η συνήθεια που έγινε λατρεία. Άλλη μια κούπα πρωταθλητή, η 46η συνολικά και η 9η επί ημερών Βαγγέλη Μαρινάκη σηκώθηκε στο φαληρικό ουρανό και μαζί όλοι εμείς στον 7ο ουρανό. Του χρόνου θα έρθει και το 47ο, αφού η διαφορά μας με τους υπολοίπους είναι χαώδης, απλά ελπίζω να είμαστε δίπλα στον Ολυμπιακό μας να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί.