Θα το πω τώρα κι ας πέσουν να με φάνε οι παρελθοντολάγνοι…

Τι έλειπε από τον Ολυμπιακό την πρώτη χρονιά του Μαρτίνς; Γιατί χάθηκαν και οι δύο εγχώριοι στόχοι;

Προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει μόνο μια απάντηση. Εάν, όμως, πρέπει να σταθούμε σε ένα πρόσωπο, αυτό αναμφίβολα λέγεται Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Με άλλα δύο γκολ και μια ασίστ, ο Μαροκινός υπέγραψε το 3-1 επί του ΠΑΣ Γιάννινα και σφράγισε το εισιτήριο για τον τελικό.

Τέτοιον σέντερ φορ δεν είχε ο Ολυμπιακός όταν έκανε 23 τελικές κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά ηττήθηκε 1-0. Ούτε όταν έκανε 21 τελικές στη ρεβάνς με την Λαμία, αλλά αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Κυπέλλου. Αυτός ο απίστευτος τύπος, που απολαμβάνει την περιπέτειά του στην Ελλάδα, έχει φτάσει τα 53 γκολ και τις 13 ασίστ σε 95 επίσημες συμμετοχές!

Εντάξει, θα το πω τώρα κι ας πέσουν να με φάνε οι παρελθοντολάγνοι: Κατ’ εμέ, είναι ο κορυφαίος επιθετικος που έχει φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα! Και δεν είναι μόνο τα γκολ. Είναι η συνολική επίδρασή του στο παιχνίδι της ομάδας. Είναι οι συνεργασίες του, η αδιάκοπη κίνησή του, η προσήλωσή του στην τακτική, οι τρομερές βοήθειες που προσφέρει στην ανασταλτική λειτουργία.

Και να φανταστεί κανείς, ότι κάποιοι ήθελαν να ντύσουν στα ερυθρόλευκα τον Μπεργκ και μάλιστα με περισσότερα χρήματα από αυτά που χρειάστηκαν για την απόκτηση του Γιουσέφ! Για να είμαι ειλικρινής, τρέμω στην ιδέα ότι σε λίγα χρόνια θα ψάχνουμε να βρούμε τον επόμενο Ελ Αραμπί. Όπως επί χρόνια ψάχναμε (κάποιοι ακόμη ψάχνουν) τον νέο Μέλμπεργκ.

Πέρα από την καθοριστική συμβολή του Μαροκινού, η ρεβάνς με τον ΠΑΣ επιβεβαίωσε την εκτίμηση του ίδιου του Μαρτίνς. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η ομάδα του Γιαννίκη έβαλε δύσκολα στους πρωταθλητές στα προηγούμενα τρία παιχνίδια, διότι δεν έμεινε πίσω στο σκορ. Δε χρειάστηκε να κυνηγήσει, δηλαδή. Αυτό που τελικά συνέβη στον επαναληπτικό. Και που εάν ο Μπρούμα είχε τη στοιχειώδη σοβαρότητα, θα οδηγούσε σε ένα από τα μεγαλύτερα σκορ της χρονιάς.