Το τραγουδάμε χρόνια τώρα στα γήπεδα. Κάποια στιγμή θα σηκώσουμε ευρωπαϊκό.

“Χωρίς μυαλό, αφού το έχασα κι αυτό με την αρρώστια που’χω στον Ολυμπιακό. Γι’αυτό θα ζω με ένα όνειρο τρελό, ο Θρύλος να σηκώσει το ευρωπαϊκό”. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου συνθήματα και πιστεύω ότι είναι ζήτημα χρόνου να πραγματοποιηθεί. Και το καλό είναι ότι βλέπω πως το πιστεύουν όλοι και μέσα στην ομάδα, με πρώτο και καλύτερο τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Δεν είμαι μέντιουμ για να πω πότε θα γίνει, ούτε θέλω απλά να σας φουσκώσω τα μυαλά. Απλά καταγράφω την αίσθησή μου με βάση αυτά που βλέπω και νιώθω.

Στο σωστό δρόμο

Ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα ελληνικά δεδομένα και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη. Για μένα είναι η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο, αλλά εδώ μιλάει το συναίσθημα. Η διοίκηση έχει στελεχώσει την ομάδα με ποδοσφαιράνθρωπους, κινείται έξυπνα στο μεταγραφικό παζάρι (με τα λάθη και τα σωστά της) και δίνει μεγάλη βάση στις ακαδημίες. Με βάση την εικόνα της ομάδας στο χορτάρι, φτάνει κοντά στην ευρωπαϊκή υπέρβαση αλλά λίγο τα δικά μας λάθη, λίγο οι διαιτητικές “σφαγές” στα νοκ άουτ μας δε μας έχουν αφήσει να πάμε μακριά τα τελευταία χρόνια.

Προέχει η αυτοκριτική

Κι επειδή σύμφωνα με τη δική μου νοοτροπία πρώτα πρέπει να κοιτάξεις τα δικά σου λάθη και μετά να μιλάς για διαιτησία ή οτιδήποτε άλλο, προέχει η αυτοκριτική. Διοίκηση, προπονητής και παίκτες πρέπει να αναλογιστούν τα όποια λάθη ή παραλείψεις τους που φυσικά έγιναν χωρίς πρόθεση, αλλά δεν επέτρεψαν στην ομάδα μας να πάει μακριά στην Ευρώπη. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά μια ομάδα που αρκείται σε μια ακόμα κατάκτηση νταμπλ και ναφτάνει μέχρι τους 16 του Europa League, αλλά να φτάσει να το κατακτήσει και μάλιστα το συντομότερο. Εμπιστεύομαι τη διοίκηση και όλους όσους πασχίζουν για το καλό της ομάδας μας και περιμένω πότε θα ακολουθήσει το ποδοσφαιρικό τμήμα την πρόσφατη επιτυχία του πόλο γυναικών.

Άλλωστε μην ξεχνιόμαστε αδέρφια: ΕΛΛΑΣ, ΕΥΡΩΠΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!